Hitskin.com
Prijem
Tobut pod ovim imenom se pominje prvi put još 1458. godine. Svaki osvajač u ta davna vremena je vršio i različitu političku i teritorijalnu podjelu i postavljao svoju vlast, pa je danas dosta teško utvrditi kome je u koje vrijeme Tobut i pripadao. Tako se zna da je u toku vladavine turaka, na ovim prostorima, Tobut pripadao nahiji Završje. Administrativnom podjelom Austrougarske, Tobut je pripada opštini Priboj, kotar (a kasnije srez) Zvornik.
U vrijeme Kraljevine Jugoslavije Tobut i dalje ostaje u sastavu opštine Priboj, dok su u vrijeme bivše SFRJ izvršene nove političke i teritorijalne podjele i tako je Tobut odvojen od Priboja ali uprkos tome prisnost ova dva mjesta se nastavila bez obzira na politiku i nove podjele.
Posebna saradnja ova dva mjesta je ostvarena kroz njihovu dugu istoriju, tako je Tobut aktvno učestvovao u gradnji, crkve i škole u Priboju, a ta povezanost se jasno mogla vidjeti iz sastava ondašnjeg crkvenog i školskog odbora.
U zavisnosti od vremena i mogućnosti učenici iz Tobuta su pohađali školu u Priboju sve do 1936. godine kada je sagrađena škola u Tobutu, ali zbog veličine sela i udaljenosti do škole jedan dio učenika je i dalje pohađao pribojsku školu.
Ovo veliko podmajevičko selo, po svojoj teritoriji i najveće u okviru SO Lopare, graniči sa Pribojem sa njegove sjeverne strane.
Nakon što su seljani sela Tobuta, parohije pribojske, osnovali 1934. godine odbor za gradnju crkve,u septembru 1937. godine otpočeta je gradnja crkve. Tako da je tobutska crkva Sv. Jovana Krstitelja - Jovane, završena 1939. i njeno osvještenje je obavljeno 6. oktobra iste godine, pred sam početak drugog svjetskog rata.
Najveći crkveni zbor i proslava se održava svake godine na Jovane i iz godine u godinu postaje ponovo jedan od većih narodnih zborova ovoga kraja.
Centar Tobuta je danas povezan asfaltnim putem sa magistralnim putem Bijeljina- Tuzla.
Pored crkve i škole u centru Tobuta se nalazila i mjesna prodavnica koja je imala i vrlo jak magacin otkupa, što je u to vrijeme olakšavalo život tobutskog stanovništva.
Žitelji tobuta pretežno svoje prihode ostvaruju od poljoprivrede, ratarstva i bavljenjm stočarstvom, a pored toga tu su zastupljene i uslužne djelatnosti i zanatstvao.
Nedostatak mogućnosti zapošljavanja u svome rodnom mjestu, je natjerala mnoge da zaposlenje potraže u okolnim gradovima a dobar dio mještana je otišao na rad u Sloveniju i u zemlje Zapadne Evrope.
Interesantno je još napomenuti da iz ovoga sela potiče vrlo veliki broj onih koji su završili više i visoke škole, pa sve do titula doktora nauka.
Jes da sam ovo kopirao ali neka se čuje i za Tobut i to je majevičkko selo.
U vrijeme Kraljevine Jugoslavije Tobut i dalje ostaje u sastavu opštine Priboj, dok su u vrijeme bivše SFRJ izvršene nove političke i teritorijalne podjele i tako je Tobut odvojen od Priboja ali uprkos tome prisnost ova dva mjesta se nastavila bez obzira na politiku i nove podjele.
Posebna saradnja ova dva mjesta je ostvarena kroz njihovu dugu istoriju, tako je Tobut aktvno učestvovao u gradnji, crkve i škole u Priboju, a ta povezanost se jasno mogla vidjeti iz sastava ondašnjeg crkvenog i školskog odbora.
U zavisnosti od vremena i mogućnosti učenici iz Tobuta su pohađali školu u Priboju sve do 1936. godine kada je sagrađena škola u Tobutu, ali zbog veličine sela i udaljenosti do škole jedan dio učenika je i dalje pohađao pribojsku školu.
Ovo veliko podmajevičko selo, po svojoj teritoriji i najveće u okviru SO Lopare, graniči sa Pribojem sa njegove sjeverne strane.
Nakon što su seljani sela Tobuta, parohije pribojske, osnovali 1934. godine odbor za gradnju crkve,u septembru 1937. godine otpočeta je gradnja crkve. Tako da je tobutska crkva Sv. Jovana Krstitelja - Jovane, završena 1939. i njeno osvještenje je obavljeno 6. oktobra iste godine, pred sam početak drugog svjetskog rata.
Najveći crkveni zbor i proslava se održava svake godine na Jovane i iz godine u godinu postaje ponovo jedan od većih narodnih zborova ovoga kraja.
Centar Tobuta je danas povezan asfaltnim putem sa magistralnim putem Bijeljina- Tuzla.
Pored crkve i škole u centru Tobuta se nalazila i mjesna prodavnica koja je imala i vrlo jak magacin otkupa, što je u to vrijeme olakšavalo život tobutskog stanovništva.
Žitelji tobuta pretežno svoje prihode ostvaruju od poljoprivrede, ratarstva i bavljenjm stočarstvom, a pored toga tu su zastupljene i uslužne djelatnosti i zanatstvao.
Nedostatak mogućnosti zapošljavanja u svome rodnom mjestu, je natjerala mnoge da zaposlenje potraže u okolnim gradovima a dobar dio mještana je otišao na rad u Sloveniju i u zemlje Zapadne Evrope.
Interesantno je još napomenuti da iz ovoga sela potiče vrlo veliki broj onih koji su završili više i visoke škole, pa sve do titula doktora nauka.
Jes da sam ovo kopirao ali neka se čuje i za Tobut i to je majevičkko selo.
Svaka chast Pantelija ! Da se koja napishe i o Tobutu, a za fotke nemam rijechi ! 
, i njemu bi Pantelija mogao da napiše dosta toga , a ja bih dodao samo ono o njemu što se ne može naći u knjigama . NJegovu prvu ženu (u čiju je kuću došao kao uljez) je ubio grom na njivi dok su kupili sijeno , a nekoliko godina poslije kad je oženio drugu ženu i ona pogine od groma i to na istoj njivi , njegova treća žena nije išla na njivu . 
