Ратни злочини над мајевичким Србима

III-015
KVALIFIKACIJA DELA: Nehumano postupanje sa civilima-silovanje
MESTO I VREME: Improvizovani zatvor u tunelu u Tuzli, juni 1992.

KRATAK OPIS: Sistematsko i grupno silovanje srpskih žena.
Selo Brezje, na Majevici, opština Lopare (BiH) napale su muslimansko-hrvatske snage. Tom prilikom između ostalih zaklani su Đukić Stojan i Mihajlović Ilija. Žene iz sela odvedene i zatvorene u jedan tunel u Tuzli. Za pet meseci boravka u tom zatvoru žene su sistematski silovane od strane više muškaraca odjednom. Oči su im bile uvek vezane maramom, a inače su stalno držane u mraku, tako da ne moguz da identifikuju počinioce. Govoreno im je da "Srpkinje više neće rađati srpsku decu već muslimansku i hrvatsku" Te su žene puštene u razmenu tek u kasnijim mesecima trudnoće. Ovo svedoči o nameri da se sistematskim i grupnim silovanjem srpskih žena promeni etnička struktura BiH.
INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnici hrvatsko-muslimanskih snaga u Bih.

DOKAZ: Izjava M.R. (39) data Državnoj komisiji za ratne zločine i zločine genocida, kao i medicinska dokumentacija u Ginekološko-akušerskoj klinici u Beogradu.

NAPOMENA: Ovoj žrtvi silovanja je u Ginekološkoj akušerskoj bolnici u Beogradu odobren prekid trudnoće, na predlog psihijatra.
Identitet M.R. poznat Državnoj komisiji za ratne zločine i zločine genocida.

Page #16, 17 and 18 of the above document...

Deposition made by M.R. of her own accord

I was born on 16 March 1954, in the village of Visori on Mount Majevica [Bosnia] and lived in the village of Brezje, also on Majevica. I am a peasant farmer.

At that time, my brother-in-law Drago was on the battlefront, and my husband too. We took our children to Sremska Mitrovica [Serbia] along with other children from our village.

It happened early in June, one afternoon. They simply raided the village of Brezje. It is a small village. They surrounded it. Three men stood outside each house so it was not possible to escape or step out for a single moment. They singled out 36 youngsters and took them away. Women and girls were divided into groups.

Some were raped outside their homes. Ljubomir of Gornje Brezje, I cannot remember his surname, killed himself because they raped his wife and daughter in front of his home. They classified men as well and left the elderly people, so that nothing is presently known of their fates, whether they are sill alive or dead, and no one can reach them. My father and mother stayed behind. I do not know anything about them.

They took things out of houses, they even tore our doors and windows and transported them to Srebrnik. Later on, they set fire to the houses. I know that they first slaughtered Stokan Djukic [a Serbian name] and his wife Kata, who was Croatian. They were the first victims. The attackers were armed and wore greenish, patterned disguise uniforms. They also killed Stojan Djukic. They forced Ilija Mihajlovic to dig up a hole for himself and then to cover it with earth again. Later on, they made a big wooden cross for him, fixed him alive onto it and left him like that.

Our village is a small one, so that no one could run away and the entire population was killed. We received no news that people escaped or at least saved their lives and property of any significance. They looted everything and burned whatever was left.

They separated women from men, put us into covered trucks, similar to vans, where there was no air, and took us to a camp. It was in the afternoon, I was wearing the blouse and skirt that I had on at home. They took us to Tuzla [large, Muslim controlled city]; they put us into a tunnel, women only. It was dark inside, no light from anywhere. There were guards watching us and we were not even allowed to talk for fear of mistreatment.

I spent more than five months in the camp. We were exchanged some 10 days ago. There were two other elderly women form our village, Danica and Petra, who were also exchanged.

During all that time, five months, they never took us outside. They gave us food and a plastic bowl with water to drink. I still wore the same clothes in which I left the house. We could neither wash ourselves nor our clothes. We were 10 women. There was a partition in the tunnel, but somewhere there was not. They separated girls from women. It is unimaginable what they did. I cannot even talk about it. When they came to rape us, they first blindfolded us, so that we could not recognize them. You could neither see who approached you nor what he was doing to you, to prevent you from perhaps recognizing your neighbour.
They changed one after the other, doing whatever they pleased. They came whenever they wanted; sometimes there were three on one woman. For this to happen it was enough to utter a word during mealtime. They asked me what caused me most pain and where my husband was. I could not say he was on the front, so I said I did not know. Then they said: "You do not know where he is? You are hiding him". Then they asked me where my children were. They knew I had a brother-in-law, Drago, and a husband saying that they knew they were on the opposite side. They joined the Army, they said, adding that they won't be able to do anything on that side. They will just die like the rest of the Serbs until they were so few that they can all sit at one dining-table. They wore camouflage uniforms and were disguised so as not to be recognized.

They said that Serbian women should no longer give birth to Serbian children, but to Moslem and Croatian. They did not allow me to be exchanged before my pregnancy was well advanced.

I thought a lot about everything, I even thought of suicide. Some people went insane and lost self-control, for not everyone can endure all those tortures. I wanted to kill myself, but the thought of my two children, whom I have to support because my husband is on the front, made me stop. They told me: "Milosevic will not be with you, we will put you on trial".

They did not want to take their own people who surrendered. There were dozens of them waiting to be exchanged, but they did not want them; they said - since they surrendered, you may do with them whatever you want, we do not need them.

All information about us, camp inmates, was obtained from our neighbours, inhabitants of the neighbouring Muslim village of Hunci. I never did any harm to anyone from that village. When the exchange was to be effected among myself, two other women and one man, they were asked who should be exchanged. There was a separate part of the camp for men. The man who was released with us was Nenad Kojo. His brother, Sima Kojo, remained in the camp. He told us that red-hot wire was pushed through his nose while he was forced to walk down the corridor and wherever there was a drop of blood, his brother had to lick it. That was the first exchange of prisoners from our camp. There were 17 Muslims to be exchanged for four of us. They blindfolded us again, put us in a van and took us to Sibosnica, where they left us. From Sibosnica to Piper we were driven in a car; there we were taken over by our crisis team. My village of Brezje is on the slopes of Mt. Majevica and belongs to the Municipality of Lopare. I have two children. My son was born in 1978 and my daughter in 1982. I suffer very much because I haven't seen them for six months, nor have I fed them or given them anything to wear; I don't know how they are. My husband is on the front. I lost everything, but my relatives will take me here, and I will do any work anywhere in order to support my children.

Belgrade, 16 November 1992

Deposition made by: (Signed) M.R.

Stenographer: Roza Mitrovic Stenographer at the Federal Assembly


http://www.srpska-mreza.com/Bosnia/rapes/raped-serbs-6.htm

Srijeda, 22 April 2009 14:17

Podneseno 26 prijava protiv 210 osumnjičenih Bošnjaka i Hrvata
Tim Ministarstva unutrašnjih poslova (MUP) Republike Srpske (RS) za istraživanje i dokumentovanje ratnih zločina u prvom tromjesječju ove godine podnio je nadležnim tužilaštvima 26 krivičnih prijava protiv 210 identifikovanih lica bošnjačke i hrvatske nacionalnosti osumnjičenih da su počinili jedno ili više krivičnih djela ratnog zločina nad najmanje 243 identifikovane srpske žrtve u BiH.

''Većina od ovih žrtava je ili ubijena ili je silovana, što se posebno odnosi na područje Mostara i Konjica, kao i na srpske civile koji su bili zatočeni u logore u Derventi, školama u Odžaku i Novom Gradu, u Donjoj Mahali u Orašju i u Brodu'', izjavio je inspektor u Timu Radovan Pejić. On je naglasio da je Tim u ovom periodu rasvijetlio krivično djelo ratnog zločina u selu Pešurići, opština Rogatica, u kojem je 10 lica srpske nacionalnosti ubijeno i isto toliko ranjeno u julu 1992. godine.

''Rasvijetlili smo, odnosno istražili i dokumentovali i ratne zločine nad Srbima u hotelu 'Igman' u Hadžićima, gdje su u julu 1993. godine ubijena tri civila, koja su prethodno prošla pakao muslimanskih logora'', dodao je Pejić.

Prema njegovim riječima, nadležnim tužilaštvima su upućene i prijave zbog počinjenih ratnih zločina nad Srbima u selu Podravanj u opštini Srebrenica, selu Brezje kod Lopara, Banj brdu kod Kalesije, Rapatnici kod Srebrenika i u Koraju kod Lopara.

Pejić je potvrdio da je Tim MUP-a RS za istraživanje i dokumentovanje krivičnih djela ratnih zločina do sada podnio 795 krivičnih prijava protiv ukupno 6 997 osumnjičenih, za koje postoji osnovana sumnja da su tokom rata u BiH izvršili krivična djela ratnih zločina nad najmanje 21 848 do sada identifikovanih žrtava srpske nacionalnosti. (Srna)

Bošnjaci i Hrvati osumnjičeni za zločine počinjene nad Srbima u Bosni i Hercegovini (41)
Bašić Mujo - komandant muslimanske vojske. Odgovoran je za počinjen ratni zločin nad srpskim stanovništvom koje je odvođeno u logore. U drugoj polovini 1992. on je zarobljenim srpskim civilima usecao nožem u čela ustaški simbol „UČ“, takođe im je nožem urezivao krstove u leđa, prebijao ih i davio u bazenima s vodom u selu Brezje kod Lopara.

-149

KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje civila

MESTO I VREME: Priboj, kod Tuzle, septembar 1992.

KRATAK OPIS: Dušan Radovanović živ zapaljen pred svojom kućom.



INDICIJE O IZVRŠIOCU: Pripadnici hrvatskih i muslimanskih oružanih snaga.



DOKAZ: Izveštaj Srpske pravoslavne crkve. (Pravoslavni mitropolit Eparhije zagrebačko-ljubljanske) M.br. 324/92 od 02. decembra 1992. Fotodokumentacija dobijena od SPC.

sa http://www.slobodan-milosevic.org/documents/reports/Serbian/2-IZV.htm+ratni+zlocini+II-095+Priboj&cd=2&hl=bs&ct=clnk&gl=ba

II-095



KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje uhapšenika - ratnih zarobljenika

MESTO I VREME: Selo Teo čak, opština Ugljevik, septembar 1992. godine.

KRATAK OPIS: Muslimansko-hrvatske oru žane formacije iz Teočaka napale su 10. septembra 1992. godine selo Priboj, opština Lopare, zbog čega se srpsko civilno stanovništvo dalo u bekstvo.

U zaseoku Đokići, prilikom bežanja, uhvaćen je civil

Gajić Mićo od oca Živana, rođen 10.11.1921. godine u Priboju, koji je zatim sproveden u zatvor u Teočaku, gde je danima tučen i zlostavljan, usled čega je i preminuo u zatvoru.

Posle izvršene razmene 23.09.1992. godine, na lešu je konstatovano više teških telesnih povreda po glavi, telu i polnom organu (izvađeni testisi).



INDICIJE O IZVRŠIOCU:

Pripadnici muslimansko-hrvatskih formacija iz Teo čaka.

DOKAZ: Izjave svedoka i foto-dokumentacija, sve u spisima 171/95-2.

http://www.slobodan-milosevic.org/documents/reports/Serbian/6-IZV.htm+ratni+zlocini+II-095+Priboj&cd=3&hl=bs&ct=clnk&gl=ba

II-094
KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje uhapšenika - ratnih zarobljenika
MESTO I VREME: Rejon Jablanice, opština Lopare, januar 1994. godine.
KRATAK OPIS:Pripadnici muslimansko-hrvatskih oru žanih formacija su 23. januara 1994. godine izvršili napad na odbrambene položaje Republike Srpske u rejonu Jablanice i tom prilikom zarobili 6 boraca, a zatim ih mučili i ubili:
1. Antić Branka, sina Čedomira, rođenog 1944. godine,
2. Perić Mihajla, sina Cvije, rođenog 1945. godine u D. Crnaljevu,
3. Stevanović Stevana, sina Ilije, rođenog 1941. godine u D. Crnaljevu,
4. Pupić Mlađena, sina Pere, rođenog 1941. godine u D. Crnaljevu,
5. Tešić Milorada, sina Vasilija, rođenog 1950. godine i
6. Mihajlović Svetozara, sina Milorada, rođenog 1953. godine u Dvorovima.
INDICIJE O IZVRŠIOCU:
Pripadnici izviđačko-diverzantske čete 2. korpusa izviđačko-diverzantske čete V operativne grupe zvane "Panteri" i diverzantske grupe čiji je vođa Goran zvani "Ustaša".
DOKAZ:Dokaz u spisima 171/95-1.

II-104
KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje uhapšenika - ratnih zarobljenika
MESTO I VREME:Selo Brnjik, opština Lopare, juna 1992. godine.
KRATAK OPIS:Pripadnici muslimansko-hrvatskih oru žanih formacija iz Brnjika su 05. juna u popodnevnim časovima napali srpski deo sela, zaseok "Cvetkovići", pa je 5-6 pripadnika Vojske Republike Srpske iz Lukavice krenulo u pomoć da zaštiti i izvede iz zaseoka preostale civile.
Na putu prema zaseoku, iz vatrenog oružja je u predelu grudnog koša ranjen, a zatim i zarobljen
Đurić Goran, od oca Neđe, rođen u Lukavici 15.10.1936. godine.
Zarobljenog ranjenika su odveli u selo Brnjik gde je ubijen. Na njegovoj lobanji je konstatovan utisnuti prelom veličine 10 cm h 15 cm koji je nastao udarcem tvrdim i tupim predmetom u gornji deo glave.
INDICIJE O IZVRŠIOCU:
Pripadnici muslimansko-hrvatskih formacija iz Brnjika.
DOKAZ:Izjave i foto-dokumentacija, u spisima 171/95-3.

-059
KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje i nehumano postupanje sa ranjenicima i bolesnicima
MESTO I VREME: Selo Jablanica, opština Lopare, avgust 1992. godine.
KRATAK OPIS: Pripadnici muslimansko-hrvatskih oru žanih formacija iz Jablanice u delu sela zvanom "Grabik" su 19. avgusta, iz zasede, napali lakim oružjem ("Osa") vojno sanitetsko vozilo E-2369, kojim su prevoženi jedan bolesnik i jedan ranjeni vojnik Vojske Republike Srpske, koji je ranjen istog dana u borbi u blizini Jablanice. Napadnuto vojno sanitetsko vozilo se prevrnulo i zapalilo, pa su u vozilu izgoreli:

1. Mićić Radomir, sin Srbe, rođen 20.03.1961. godine u Peljavama, težak ranjenik,
2. Božić Vladan, sin Milana, rođen 21.01.1971. godine u Jablanici, bolesnik,
3. Janković Vojislav, sin Mitra, rođen 07.12.1958. godine u Jablanici, bolničar i
4. Abadžić Božidar, sin Savatija, rođen 24.09.1970. godine u Jablanici, vozač sanitetskog vozila.
Svi su bili pripadnici VP 5500.
INDICIJE O IZVRŠIOCU:
Pripadnici muslimansko-hrvatkih oru žanih formacija iz Jablanice.
DOKAZ: Zapisnik o uvi đaju, foto-dokumentacija i skica lica mesta, sve u spisima 171/95-4.

Sa : http://www.lopare.net/forum/politika-i-ekonomija/4392-klanje-srba-u-lukavici-5.html

Citat :

09.09.2008., 07:18 #47 (permalink)
Emigrant
Banovan


Registrovan: 15.09.2007.
Lokacija: Detroit-USA
Godina: 30
Postovi: 242


--------------------------------------------------------------------------------

jedan je srpski vojnik zaklan motikom il je asov bio ja vidio svojim ocima..nakon prepirke i saznanja da je poginuo neki tuzlanski komandir..
A za Zunovac kolko sam ja cuo i narod kolko je pricao da je samo jedan momak razvalio glavni rov, bunker (ja ga znam licno, a i mislim da ga mr majevica zna u to sam siguran)
Dva zarobljena sto su prevedena na nashu stranu su bila iz Loznice, koji je ukupno bilo 9 taj dan i jedan je zaklan
Moj stari je bio u tom napadu i kaze da su se morali povuc zbog prage koja je rokala po linijama sto smo mi bili zauzeli

Citat :

11.09.2008., 01:10 #79 (permalink)
Emigrant
Banovan


Registrovan: 15.09.2007.
Lokacija: Detroit-USA
Godina: 30
Postovi: 242


--------------------------------------------------------------------------------

Ovaj momak srpski je ubijen oko 5km kod skole u Humcima od linije nakon sto ej neki tuzlak cuo da mu je pogino komandir
Ma fakat scena je bila horor
KAZEM ONO STO SAM VIDIO..i nije fer ko god da je to uradio..Taj momak(ubica) je cuo sam poginuo u Lipnici u saobracajnoj odma nakon prestanka rata
Kolko je istina nisam siguran..Ali sam bio kao ispomoc sanitetu kad se to desavalo, mada nisam nista radio posto sam bio zavrsna godina medicinske, bio sam tu da se nadjem i vidio sam sta se desilo,

sa : http://www.lopare.net/forum/politika-i-ekonomija/4392-klanje-srba-u-lukavici-8.html

Citat :

10.09.2008., 19:57 #71 (permalink)
Japanac
General major

Registrovan: 21.01.2006.
Postovi: 3352

--------------------------------------------------------------------------------

Ma gdje da vi pustate hodzu da vristi i jos na megafon? To je laz i svako ko tvrdi osim tebe da nije tako, laze!
Bio sam u prilici da saslusam nevidjenu sramotu vase armije! Sramotu za koju mnogi sa Majevice nemaju pojma i koja kaze da ste Srpskog vojnika, ranjenog i zarobljenog u Mirosavcima vukli vezanog za kamion po Celicu!
Zvao se Milenko Zabac (zabac mu je nadimak, a prezime neznam) i mislim da je i on cak iz Mirosavaca i oni koji su ga vukli imali su neki nerascisnjen racun sa njime jos iz onovne skole.
Kazu da ste ste bili jako ljuti jer vas nije molio za milost!
Sad nisam u stanju da otvaram ponovo arhivu, ali cu sigurno postaviti i tacna prezimena Javana i Marka iz Mirosavaca koje ste zive ustrojili u istoimenom mjestu, prilikom napada na pomenuto. Jedan je valjda Maric, a drugi Lazarevic, Petrovic? Nisam siguran jer je preveliki spisak koji sam provjeravao i o kome sam vodio evidenciju, ali sam bitne podatke kopirao na CD....to je normalno zabranjeno, ali kad se radi o strojenju dva starca, od 80-et god. vrijedi i sluzbu rizikovati.
I Tihomir Petrovic Mirosavci/Milino Selo je isto nastradao tako sto se sam objesio u zatvoru u Celicu?! Bar vi tako tvrdite, odnosno vasa vojna policija iz tog vremena je u toku razmjene dostavila te podatke.
Podatci koji su sadrzavali i previse cinjenica i bili su porazavajuci!
Pogibija/mucenje Gigic B. iz Pukisa! Dragana M. iz Pipera u Teocaku....kao i umiranje ranjeno Milenka DJ. kome niste dozvolili da pridju i izvuka ga smrtno ranjenog, isto na Teocaku itd ....preveliki mi je spisak, a neke sam slucajeve i sam biljezio(na licu mjesta).
Smiri malo strasti bar budite ljudi i nemojte pisat kako ste koristili (h)asov/motiku za klanje!

mr ti ih nacisto raskrinka. pa gori si i od SIPE i od CIA!

Mr. Majevica ::

-059
KVALIFIKACIJA DELA: Namerno ubijanje i nehumano postupanje sa ranjenicima i bolesnicima
MESTO I VREME: Selo Jablanica, opština Lopare, avgust 1992. godine.
KRATAK OPIS: Pripadnici muslimansko-hrvatskih oru žanih formacija iz Jablanice u delu sela zvanom "Grabik" su 19. avgusta, iz zasede, napali lakim oružjem ("Osa") vojno sanitetsko vozilo E-2369, kojim su prevoženi jedan bolesnik i jedan ranjeni vojnik Vojske Republike Srpske, koji je ranjen istog dana u borbi u blizini Jablanice. Napadnuto vojno sanitetsko vozilo se prevrnulo i zapalilo, pa su u vozilu izgoreli:

1. Mićić Radomir, sin Srbe, rođen 20.03.1961. godine u Peljavama, težak ranjenik,
2. Božić Vladan, sin Milana, rođen 21.01.1971. godine u Jablanici, bolesnik,
3. Janković Vojislav, sin Mitra, rođen 07.12.1958. godine u Jablanici, bolničar i
4. Abadžić Božidar, sin Savatija, rođen 24.09.1970. godine u Jablanici, vozač sanitetskog vozila.
Svi su bili pripadnici VP 5500.
INDICIJE O IZVRŠIOCU:
Pripadnici muslimansko-hrvatkih oru žanih formacija iz Jablanice.
DOKAZ: Zapisnik o uvi đaju, foto-dokumentacija i skica lica mesta, sve u spisima 171/95-4.

Нађох једног учесника РАТНОГ ЗЛОЧИНА, који детаљно описује своје злодјело на страници
ХерцегБосна.орг

- Центар јавне безбједности Бијељина поднио је Извјештај Тужилаштву БиХ против два идентификована лица због постојања основа сумње да су починили КД противправно убијање и рањавање непријатеља КЗ БиХ на подручју општине Лопаре

Провопријављени се сумљичи да је у својству команданта 5. оперативне групе 2. корпуса Армије БиХ са другопријављеним који је обављао дужност командира Извиђачко-диверзантске чете 2. корупса Армије БиХ 23. јануара 1994. године планирали, организовали, припремили, покренули, наредили, учествовали и омогућили извођење офанзивних борбених дејстава на подручју Капљевац-Церје, општина Лопаре с циљем уништавања непријатељских снага, припадника Шестог батаљона 3. Мајевичке бригаде Војске Републике Српске.



Том приликом је убијено 6. припадника Шестог батаљона 3. Мајевичке бригаде Војске Републике Српске, а из утврђеног чињеничног стања произилазе основи сумње да су пријављени знали и могли да знају да су њима подређени припадници извршили противправно убијање припадника 6. батаљона 3. мајевичке бригаде Војске Републике Српске у периоду од безусловне предаје непријатељу и одлагању оружја.

http://www.mup.vladars.net/index.php?vijest=5719&vrsta=servisne_informacije

Селектор бициклистичке репрезентације БиХ Хајрудин Трле оптужен за ратни злочин. Оптужен је да је пред групом ратних заробљеника 1993. године из аутоматског оружја убио Драгу Стевановића.

Селектор бициклистичке репрезентације БиХ Хајрудин Трле оптужен за ратни злочин. Оптужен је да је пред групом ратних заробљеника 1993. године из аутоматског оружја убио Драгу Стевановића.

Дугогодишњи селектор бициклистичке репрезентације БиХ Хајрудин Трле из Тузле оптужен је да је, као припадник Армије БиХ, починио ратни злочин против ратних заробљеника у априлу 1993. године, јавили су сарајевски медији.

Хајрудин Трле
Хајрудин Трле

У оптужници Кантоналног тужилаштва Тузла коју је потврдио тузлански Кантонални суди, пише да постоји основана сумња да је Трле у априлу 1993. године у рејону Бањ Брда, на планини Мајевица, пришао већем броју заробољених припадника Војске Републике Српске, који су били постројени и убио Драгу Стевановића.

У оптужници стоји да је Трле пуцао у Стевановића из аутоматског оружја, у присуству других заробљеника.

Суд БиХ је јануара ове године вођење кривичног поступка против Трлеа пренео на Кантонално тужилаштво Тузланског кантона, које је спровело истрагу и подигло оптужницу.

http://www.rts.rs/page/stories/ci/story/3/region/1184424/optuznica-za-ratni-zlocin.html